Co wpływa na zaangażowanie
w kursach online?

Naukowcy prowadzili badania dotyczące edukacji online, jeszcze zanim taka forma stała się dostępna szerszej grupie odbiorców. Przebadano już miliony osób pod różnym kątem aktywności w trakcie edukacji online, a wnioski powinien znać każdy projektant kursów e-Learning. Czy zna? Przekonajmy się!

Jakiś czas temu zbierałem materiały do przygotowania kursu dotyczącego efektywnej nauki online. Pomysł jest na razie zaparkowany, ale stwierdziłem, że warto podzielić się wnioskami z tej analizy, bo mogą się one przydać osobom projektującym kursy online. Poniżej znajdziecie kilka ciekawych badań dotyczących zaangażowania uczestników w kursy.

Wpływ instruktora

Badania przeprowadzone w 2017 roku na zbiorze ponad 4 milionów danych zebranych z kursów MOOC wskazały, że obecność instruktora istotnie wpływa na ukończenie kursu[i]. W przeprowadzonych eksperymentach interakcje prowadzących ze studentami były jednym z dwóch najważniejszych wyznaczników wpływających na odsetek osób kończących cały program kursu. Drugim była jakość udostępnianych w ramach kursu filmów.

Edukacja w celu rozwiązania problemu

Inne badania, skupiające się na motywacji studentów do wzięcia udziału w kursie, wskazały, że najczęściej uczestnicy, zapisując się, nie zamierzają ukończyć go w całości. Strategią nauki online jest wybór tylko tych zagadnień, które będą im potrzebne do rozwiązania problemu, przed którym aktualnie stoją[ii]. Każdy moduł kursu powinien więc stanowić integralną całość, żeby nie dopuścić do sytuacji, w której ważna część programu jest pominięta ze względu, na przykład, na nieatrakcyjną nazwę.

Wpływ osobowości

Kolejny ciekawy z punktu widzenia projektanta aspekt kursów online to wpływ osobowości uczących się na formy interakcji, jakie najchętniej wybierają. Introwertycy angażują się w dyskusje na forach, podczas gdy ekstrawertycy preferują spotkania w wirtualnych pokojach[iii]. W związku z tym zarówno asynchroniczne, jak i synchroniczne formy komunikacji powinny znaleźć się w strukturze tworzonych kursów online, aby każdy – bez względu na swoją osobowość – chętnie angażował się w trwające dyskusje.

Certyfikaty ciągle w cenie

Najważniejszym czynnikiem motywacyjnym, by zapisać się na kurs wciąż jest uzyskanie certyfikatu[iv]. Wiadomo jednak, że o wiele lepszym czynnikiem gwarantującym ukończenie kursu jest motywacja wewnętrzna[v]. Złotą strategią wydaje się w takim razie podejście, w którym promujemy kurs informując o certyfikacie, a rozpoczynamy materiałami promującymi motywację mistrzostwa.

Zaangażowanie w dyskusję ma ogromne znaczenie

Naukowcy z Uniwersytetu w Vancouver przeprowadzili analizę, w której starali się określić, jakie współczynniki warto śledzić, aby odkryć wcześnie, że dany uczestnik może nie ukończyć kursu[vi]. Na podstawie analiz wyróżniono jeden czynnik, od którego w bardzo dużym stopniu zależało, czy student z sukcesem ukończy kurs, czy nie. Tym czynnikiem okazało się zaangażowanie w dyskusję na forum kursu. Wygląda na to, że nawet w edukacji online czynnik społeczny ma duże znaczenie, a dobrze moderowane dyskusje powinny stanowić serce angażującego kursu online.

Cechy kursu przyjaznego uczestnikom

W odróżnieniu od powyższych badań, które analizowały głównie zachowania uczestników, Diane M. Billings zapytała ich o zdanie, określając listę atrybutów kursu przyjaznego uczestnikom[vii]. Według respondentów powinien on zawierać:

  • Możliwość zadania pytań instruktorom;
  • Różnorodne mechanizmy pozwalające poznać innych uczestników;
  • Strategie motywujące studentów do zapoznania się ze strukturą kursu;
  • Testy online z możliwością wyboru dogodnego terminu;
  • Przejrzystą strukturę i nawigację;
  • Jasne oczekiwania i formy oceny;
  • Bogatą i szybką informację zwrotną o wykonywanych zadaniach;
  • Prosty w obsłudze interfejs;
  • Różnorodne formy prezentacji treści.

Podsumowanie

Wybrałem te badania, które stanowią przede wszystkim wskazówki dla projektantów kursów e-Learning. Mogą też jednak być ciekawym drogowskazem dla osób, które chcą skuteczniej uczyć się online. Wystarczy na przykład zaangażować się na początku w prowadzone w ramach kursu dyskusje, aby dać sobie bodziec niezbędny do regularnego odwiedzania platformy. Serio! U mnie działa całkiem nieźle 😉 Jak zwykle będę wdzięczny za Wasze wnioski z lektury!

Literatura


[i] Gregori, E. B., Zhang, J., Galván-Fernández, C. i Fernández-Navarro, F. de A. (2018). Learner support in MOOCs: identifying variables linked to completion. Computers and Education122, 153–168. DOI: 10.1016/j.compedu.2018.03.014

[ii] Zheng, S., Rosson, M. B., Shih, P. C. i Carroll, J. M. (2015). Understanding student motivation, behaviors and perceptions in MOOCs. Proceedings of the 18th ACM conference on computer supported cooperative work & social computing (s. 1882–1895). Pobrano z https://dl.acm.org/citation.cfm?id=2675133(link is external)

[iii] Downing, K. (2010). Personality and online learning. W: S. Mukerji i P. Tripathi (red.), Cases on interactive technology environments and transnational collaboration: concerns and perspectives (s. 126-139). Hershey: Information Science Reference. doi:10.4018/978-1- 61520-909-5.ch007

[iv] Sloep, P. (2012). About formal and informal (non-formal) learning [Post]. Pobrano z http://pbsloep.blogspot.nl(link is external)

[v] Keller, John i Katsuaki, S. (2004). Learner motivation and e-learning design: a multinationally validated process. Learning, Media and Technology29, 229-239. DOI: 10.1080/1358165042000283084

[vi] Macfadyen, L. P. i Dawson, S. (2010). Mining LMS data to develop an “early warning system” for educators: a proof of concept. Computers and Education54(2), 588–599. DOI: 10.1016/j.compedu.2009.09.008

[vii] Billings, D. M. (2000). A framework for assessing outcomes and practices in web-based courses in nursing. Journal of Nursing Education39(2), 60-67.